Analiza

Historia fińskich sił zbrojnych

Historia fińskich sił zbrojnych sięga początków niepodległości Finlandii w 1917 roku. W tym czasie Finlandia, która wcześniej była częścią Imperium Rosyjskiego, ogłosiła niepodległość i rozpoczęła proces tworzenia własnych sił zbrojnych. Pierwsze kroki w tym kierunku zostały podjęte w 1918 roku, w czasie wojny domowej, kiedy to rząd Finlandii zdecydował o utworzeniu narodowej armii, która miała pomóc w walce przeciwko białym Rosjanom, którzy próbowali odzyskać kontrolę nad krajem. Fińskie siły zbrojne były wtedy składane głównie z ochotników i były zorganizowane na zasadzie wojsk ludowych. Po wojnie domowej w 1918 roku Finlandia przystąpiła do budowy stałych sił zbrojnych. Pierwszym krokiem było utworzenie Fińskiej Obrony Narodowej, która składała się z ochotników oraz rezerwistów, którzy mieli przejść szkolenie wojskowe w czasie pokoju. W 1922 roku Finlandia podpisała traktat z Związkiem Radzieckim, w którym obie strony zobowiązały się do zachowania pokoju i nieagresji. Jednak w 1939 roku Związek Radziecki zerwał ten traktat i zaatakował Finlandię, co rozpoczęło wojnę zimową. Fińskie siły zbrojne, które były wtedy słabo uzbrojone i przeszkolone, odparły jednak natarcie radzieckie i zadały Rosjanom duże straty. Wojna zakończyła się w marcu 1940 roku, kiedy to Finlandia podpisała pokój z Związkiem Radzieckim. Po wojnie zimowej Finlandia rozpoczęła intensywną modernizację swoich sił zbrojnych. W latach 1941-1944 Finlandia uczestniczyła również w wojnie kontynuacyjnej przeciwko Związkowi Radzieckiemu, po stronie Niemiec. Po zakończeniu wojny Finlandia zdecydowała się na prowadzenie neutralnej polityki zagranicznej, jednakże utrzymywała silne i nowoczesne siły zbrojne. Obecnie fińskie siły zbrojne składają się z armii lądowej, marynarki wojennej oraz lotnictwa wojskowego i są uważane za jedne z najlepiej wyszkolonych i wyposażonych sił zbrojnych w Europie. Po II wojnie światowej Finlandia utrzymywała swoją neutralność wobec bloków wschodniego i zachodniego. W latach 50. i 60. XX wieku Finlandia skupiła się na rozwijaniu swojego przemysłu obronnego i wzmocnieniu swoich sił zbrojnych. W latach 80. i 90. XX wieku Finlandia zmniejszyła swoje wydatki na obronność, zgodnie z postępującą demilitaryzacją Europy. W 1995 roku Finlandia wstąpiła do Unii Europejskiej, ale nadal utrzymuje swoją politykę neutralności militarnej. Jednocześnie Finlandia utrzymuje bliskie stosunki z NATO i współpracuje z państwami członkowskimi w dziedzinie obronności. W 2014 roku Finlandia podpisała umowę o współpracy wojskowej z NATO, w celu wzmacniania bezpieczeństwa regionu. Fińskie siły zbrojne są obecnie zaangażowane w różne operacje międzynarodowe, takie jak siły stabilizacyjne ONZ czy NATO. Ponadto, Finlandia jest zaangażowana w międzynarodową walkę z terroryzmem i przestępczością zorganizowaną. Fińskie siły zbrojne składają się z około 250 000 osób, z czego około 23 000 to regularne wojska i około 200 000 to rezerwiści. Fińskie siły zbrojne są bardzo dobrze wyszkolone i wyposażone, a ich technologia jest jedną z najnowocześniejszych w Europie. Fińskie siły zbrojne mają również bardzo wysoki poziom bezpieczeństwa, co wynika z ich skuteczności i gotowości do obrony swojego terytorium. W Wojskach Lądowych Finlandii służy na co dzień 3,5 tys. żołnierzy kadry i szkolonych jest  ok 21 tys. poborowych, a oprócz rocznie około 19 tys. rezerwistów przechodzi szkolenia odnawiające ich umiejętności. W siłach powietrznych Finlandii na co dzień służy około 3 tys. ludzi, ale ich liczebność w razie wojny może wzrosnąć do 38 tysięcy. W Marynarce Wojennej Finlandii służy ok. 6700 marynarzy. W razie wojny liczba marynarzy może wzrosnąć do 31,5 tysiąca. 3 z 4 baz morskich Finlandii znajduje się na północnym brzegu Zatoki Fińskiej, ponieważ głównym zadaniem tej formacji podczas wojny jest niedopuszczenie do wyjścia rosyjskich okrętów na Morze Bałtyckie. W ostatnich latach Finlandia zwiększyła swoje wysiłki w zakresie cyberbezpieczeństwa, ponieważ jest to coraz ważniejsze zagadnienie dla bezpieczeństwa państwa. W 2020 roku Finlandia powołała do życia specjalne centrum cyberbezpieczeństwa, które ma na celu wzmocnienie zdolności kraju do przeciwdziałania cyberatakami. Fot: Flickr / aut. aixcracker

Historia fińskich sił zbrojnych Read More »

Negocjacje płacowe na Islandii – czy strony sporu osiągną porozumienie?

Centralnym punktem w żądaniach Eflingu są rosnące koszty życia na Islandii w stolicy Islandii – Reykjaviku które są zdecydowanie większe niż w wreszcie kraju. Roczny wzrost ceny mieszkania wzrósł o około 13% r/r. Przez ostatnie 3-4 lata zauważalny był boom mieszkaniowy. Często bywało też tak, żeby móc kupić mieszkanie należało zapłacić więcej niż cena wywoławcza. Sytuacja mieszkaniowa jest kluczem do zrozumienia problemów, z jakimi boryka się Islandia. Kraj ten ma poważny problem z niedoborem mieszkań, co skutkuje sytuacją, w której ludzie mieszkają dosłownie wszędzie. Przekształca się garaże, piwnice i każde inne dostępne miejsce w mieszkanie, jednak liczba nowych mieszkań nie rośnie tak szybko, jak potrzebują tego mieszkańcy. W samym tylko pierwszym kwartale tego roku ponad 25 000 osób poszukiwało mieszkań, co stanowi duże wyzwanie dla władz kraju. Bardzo dużym problemem jest również struktura płacowa, ponieważ członkowie Eflingu są w większości niewykwalifikowanymi imigrantami (dosyć często bez wykształcenia). W Islandii, zazwyczaj płace rosną wraz z długością stażu w pracy. Im dłużej pracuje się w danej firmie, tym wyższe wynagrodzenie. To była istotna część sporu, ponieważ chodziło o pieniądze, które mieli zarabiać pracownicy z najmniejszym stażem pracy. Wiązało się to z kolejnymi żądaniami innych związków, ponieważ umowa obecna podpisana między SGS a SA opiewa tylko na rok. Aktualna sytuacja w negocjacjach Nadal zauważalny jest brak postępów w negocjacjach, a perspektywy na przyszłość są bardzo niepewne. Z jednej strony widoczna jest blokada pracowników związkowych, a z drugiej strony zaczyna przybywać strajków, co tylko pogarsza sytuację. Niedawno przegłosowano zakaz nadgodzin na lotnisku, co skutkowałoby jeszcze większym paraliżem ruchu lotniczego, biorąc pod uwagę, chociażby już istniejące problemy z brakami paliwa. Ponad 70 pracowników dostarczających paliwo jest obecnie na strajku, co skutkuje zamknięciem stacji benzynowych. Sytuacja jest krytyczna i wymaga pilnych działań. Kogo zrzesza Efling? Efling reprezentuje pracowników sprzątających w hotelach, opiekunów osób starszych i pracowników opieki społecznej, czasem również pracowników restauracji. Mimo, że ich praca może być niezauważalna dla większości ludzi, są one kluczowe dla funkcjonowania miejsc publicznych. Wsparcie społeczne na Islandii jest silne, a Islandczycy jako naród są bardzo świadomi i angażują się w sprawy związane z pracą i związkami zawodowymi. Członkami Eflingu jest około 20% Polaków. Nie ma przesłanek by doszło do porozumienia, gdyż strony konfliktu nie wykazują chęci do ustępstw i kompromisu. Obecna sytuacja jest ostateczną gwoździem do trumny, ponieważ to, co nastąpiło, pogłębia negatywny obraz obecnego rządu. W Islandii istnieje silne powiązanie biznesu z rządem, które często działa na granicy prawa. Poziom powiązań politycznych i społecznych jest bardzo silny. Ministrowie mają swoje firmy, a brat pani minister sprawiedliwości jest prezesem jednej z największych firm w kraju, zarabiając 50 milionów koron rocznie. Fot: Unsplash / Rose Breen

Negocjacje płacowe na Islandii – czy strony sporu osiągną porozumienie? Read More »

Scroll to Top